Pars Today

Հանուն գթած և ողորմած Աստծո:Ողջույն հղելով բարության մարգարե Մոհամմադի անմար հիշատակին եւ բարեւելով Ձեզ հարգելի ռադիոլսող բարեկամներ, ներկայացնում ենք «Ելք դեպի լույս» հաղորդումը, Ղուրանի մատչելի մեկնաբանությամբ:

Անքաբութ  սուրահի 56 և 57-րդ այաներ

یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِی وَاسِعَةٌ فَإِیَّایَ فَاعْبُدُونِ

کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۖ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ

Ով իմ արարածներ, որ հավատացյալ եք դարձել, աշխարհն ընդարձակ է: Միայն Ինձ պետք է պաշտեք:

Ամեն մարդ պիտի մահանա ու հարություն առնի:

Իսլամի կարևոր պատվիրաններից է գաղթը հանուն հավատքի: Երբ իսլամն ի հայտ եկավ, մուսուլմանները ճնշվում էին կռապաշտների կողմից ու չէին կարողանում իրականացնել իրենց կրոնական պարտականությունները: Ուստի մարգարեն ու իր հետևորդները Մեքքայից գաղթեցին Մեդինա: Այս այաներն ասում են, որ երկրին ու քաղաքին նվիրվածությունը չպետք է պատճառ դառնա, որ մարդու հավատքը թուլանա: Չկարծեք որ այս աշխարհում հավերժ եք ապրելու և այդ պատճառով էլ,  ձեր նպատակը չպետք է լինի հարստություն դիզելը կամ պաշտոն զբաղեցնելը: Ընդհակառակը, մշտապես պետք է հիշել, որ հանդերձյալ կյանքն է մարդու հավերժական բնակավայրը և սա հիշելով, պետք է ձերբազատվել սեփական քաղաքի նկատմամբ կապվածությունից:

Այս այաներից սովորում ենք.

1. Պետք է նախ ուշադիր լինենք, թե հավատքը պահպանելու համար ինչպիսի պայմաններ կան այն վայրում, որտեղ ապրում ենք:

2. Հավատքը պահապանելու նպատակով գաղթը Ղուրանի կարևոր պատվիրաններից է:

3. Մահն անխուսափելի է: Ուստի մինչ այդ պետք է մտածել այս աշխարհում հանդերձյալ կյանքի մասին:

 

Անքաբութ սուրահի 58 և 59-րդ այաներ

 

وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ

الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ

Նրանք, որ հավատացյալ են դարձել ու բարիք գործել, հավիտենապես բնակվելու են երանության պարտեզներում, ուր գետեր են հոսում: Որքան գեղեցիկ է լինելու նրանց վարձատրությունը, ովքեր բարիք են գործում:

Նրանք, որ համբերությամբ տանում են նեղություններն ու ապավինում Աստծուն, հավատքով դիմանում են տառապանքներին:

 

Այս այաներում, Աստված դիմելով նրանց, ովքեր իրենց հավատքը պահպանելու համար դիմանում են բոլոր դժվարություններին և պարտադրված գաղթում, խոստանում է, որ հանդերձյալ կյանքում նրանք բնակվելու են դրախտային բնակավայրերում և արժանանալու են բարիքների: Այս այաներն ասում են, որ դրան հասնելու համար, պետք է հետևել երեք կարևոր պատվիրանի՝ բարի գործ կատարել, համբերատար լինել և ապավինել Աստծուն: Պետք է ասել, որ հավատքն առանց բարի գործի, իմաստ չունի:  Եվ բարի գործն առանց համբերության, չի կարող արդյունքի հասնել: Իսկ առանց համբերության, հավատքն ու բարի գործն արդյունք չեն ունենա: Եվ համբերությունը միայն այն դեպքում է հնարավոր, երբ մարդն ապավինում է Աստծուն:

 

Այս այաներից սովորում ենք.

1. Դրախտ մտնելու  համար, մարդը պետք է ունենա հավատք և կատարի բարի գործ:

2. Հավատացյալները հանդերձյալ կյանքում Աստծուց ստանում են իրենց բարի արարքների պատասխանը:

3. Համբերությունը բոլոր դժվարությունները հաղթահարելու բանալին է: Ուրեմն հավատացյալները, որ մշտապես ճնշման են ենթարկվում թնամիների կողմից, պետք է ամրապնդեն իրենց համբերությունը:

 

Անքաբութ սուրահի 60-րդ այա

وَکَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَإِیَّاکُمْ ۚ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ

Այս աշխարհում որքան կենդանիներ կան, որ իրենց սնունդն իրենք չեն պատրաստում: Աստված սնուցում է նրանց, ինչպես ձեզ է սնուցում: Նա ամեն բան գիտի և իմանում է:

 

Այս այան, շարունակելով հավատացյալների գաղթի թեման, ասում է. «Եթե անհավատների երկրից գաղթի պատճառով կորցրել եք աշխատանքն ու կանգնել դժվարությունների առջև, մի մտահոգվեք: Եթե անհրաժեշտ է եղել գաղթել, իմացեք, որ Աստված տալու է ձեր հանապազօրյա հացը: Այն Աստված, որ երկրում ու երկնքում իր արարածներին տալիս է հանապազօրյա հաց, ձեզ չի մոռանալու: Նույնիսկ միջատներն իրենց հացը փնտրելու համար դուրս են գալիս բներից և ամեն դեպքում ձեռնունայն չեն վերադառնում, քանի որ Աստված ապահովում է նրանց հանապազօրյա հացը: Ուրեմն մարդն էլ կարող  է ջանք գործադրել ու ձեռք բերել իր հանապազօրյա հացը: Եթե մարդը գաղթի պատճառով կորցնի իր աշխատանքը, վնասը հնարավոր է վերականգնել: Սակայն եթե մարդն իր ողջ կյանքն անցկացնի անհավատության  մեջ կամ ենթարկվի անհավատներին ու չարագործներին, դա հնարավոր չէ հատուցել, որովհետև այդպիսով մարդը հեռանում է իր առաքելությունից:

 

Այս այայից սովորում ենք.

1. Նրանք, որ պարտադրաբար լքում են իրենց ծննդավայրը, պետք է ապավինեն Աստծուն և չմտահոգվեն հանապազօրյա հացի համար:

2. Հավատացյալ մարդը մշտապես ապավինում է Աստծուն և չի հրաժարվում իր պարտականությունից:

3. Աստված, որ Արարիչ է, ապահովում իր բոլոր էակների ու մարդու հանապազօրյա հացը:

 

Անքաբութ սուրահի 61-րդ այա

وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ یُؤْفَکُونَ

 

Հարցրեք նրանց  թե ո՞վ է ստեղծել երկինքներն ու երկիրը, և ո՞վ է իրեն ծառայեցնում լուսինն ու արևը: Նրանք պիտի պատասխանեն՝ Աստված: Ուրեմն ինչո՞ւ են կուռքերին պաշտում:

 

Այն կռապաշտները, որ ապրում էին Մեքքայում, Աստծուն որպես արարիչ ընդունում էին, սակայն միևնույն ժամանակ պնդում էին, որ արևը, լուսինն ու աստղերն են որոշում իրենց ճակատագիրը: Զարմանալի է, որ այսօր որոշ մարդիկ նույնպես Աստծուն համարում են Արարիչ, սակայն չեն հետևում նրա պատվիրաններին: Նրանց կարծիքով, մարդը կյանքում չունի Աստծու կարիքը և ինքը պետք է որոշի իր կյանքի ընթացքը:

 

Այս այայից սովորում ենք.

1. Շատ կարևոր է ուրիշների հետ շփվելիս ընդհանրություններ փնտրել: Մուսուլմանների ու կռապաշտների միջև ընդհանրութունն Աստծուն որպես արարիչ ընդունելն  էր:

2. Պետք է ընդունել Աստծուն որպես արարիչ և հավատալ, որ նա է տնօրինում մեր կյանքը: